Bu yazıları buraya yüklemeden önce tekrar tekrar okuyup yanlış bir yazım ya da hatalı bir noktalama işareti, gereksiz bir virgül, gerektiği yerde bulunmamış bir ünlem var mı diye kontrol edeceğimi sanıyorsanız, yanılıyorsunuz. Burada yanlış, doğru yok. Burası akış, burası hayat, burası gerçeklik…Kasmadan, kasılmadan bir şeyler gevelenen özgür bir yer burası. Hem zaten o kadar zaman ayırmaya gerek var mı gerçekten? Bir iş değil burası benim için sonuçta. Özgür klavyemden dökülen özgür kelimeler kumpanyası burası.
Sizce de hayatta bazen bazı şeylere çok gereksiz zaman harcamıyor muyuz? Ya bir hayat akıyor be arkadaaşşş!!! Sen orda iki kazağın arasında kalmış hangisi güzel diye düşünüyorsun. Aslında o kazağı giyeceğin zamandan çaldığını ne zaman anlayacaksın acaba? Bu benim için de geçerli bakmayın böyle size doğru konuştuğuma. Yani önümüzde bir hayat var ve bu hayatın ne zaman biteceği belli değil. Güzel anılar biriktirmek varken iki kazağın arasında kalmaya devam mı edeceğiz?
Tabi konuşması kolay değil mi? İnsan bazen hiç istemese de zaman ayırmak zorunda kalıyor bazı şeylere. Öncelikleri bir anda değişebiliyor. Hatta öyle bir değişiyor ki ona kalsa hiç de önce değil o en öndeki. Ya bazen diyorum ki hayat mı bizi yaşıyor biz mi hayatı? Bazen hayat bizi, bazen de biz hayatı.
Her şey ne kadar büyük bir denge üzerine kurulu değil mi? Ekosistem zaten öyle ama bir önceki cümlemi tekrar okusanıza. O cümledeki dengenin farkına vardınız mı? Belki hep biz yaşasak hayatı farklı deneyimler edinemeyeceğiz. Acı çekmeyeceğiz belki. Ki acı çekmek de gerekir hayatta. Bazı şeylerin kıymetini anlatır insana. Peki hep hayat bizi yaşasa? Ay yok bir düşündüm de olacak gibi değil. Bu denge iyi. Biraz biz onu yaşayalım biraz da o bizi. Hatalarımızdan ders çıkaralım sonra dersimizi unutup tekrar aynını yapalım. Bir gün mutluluktan ağlayalım diğer gün mutsuzluktan. Hem mutluluk olmasa mutsuzluğun, mutsuzluk olmasa mutluluğun tadı olur mu? Hata yapmadan doğru yol bulunur mu?
Yazar hakkında